Moholoholo Animal Rehabilitation Center
Inmiddels is Margriet gewend aan het links rijden en ook een ervaren off road coureur dus vonden we het wel verantwoord om vandaag zelf een wat langere route te rijden. We gaan naar het Moholoholo Animal Rehibitalitation Center. Dit ligt iets verder dan Hoedspruit en is voor ons zo’n 110km rijden. Navigatie aan, kaart op schoot en natuurlijk fototoestel in de aanslag want je weet maar nooit wat je tegenkomt, wij kunnen gaan!
Op de weg van Silonque naar Phalaborwa komen we een stel Guineafowls tegen en verder verloopt de route naar Moholoholo rustig met af en toe wat Baboons en Vervet Monkeys in de berm.
Om 9:30u zijn we bij het Center en kunnen we mee met de tour. Er wordt verteld dat het centrum bestaat omdat er ook een donkere zijde aan de bijzondere wildlife van Zuid-Afrika zit. Mensen gaan wonen in gebieden waar de dieren als eerste alle ruimte hadden en hebben daardoor soms last van deze dieren. Ze worden aangereden, beschoten of gestroopt. Het Moholoholo Center vangt deze dieren op maar heeft ook een educatieve rol. Ze tonen begrip voor de situatie van de boeren en dorpelingen en proberen de mensen te leren over de dieren en naar andere oplossingen te zoeken. In plaats van ze te schieten zijn er nu boeren die diervriendelijke vallen maken en het Moholoholo Center dan bellen als er een dier gevangen is.
De dieren die wij te zien krijgen zijn allemaal niet meer terug te plaatsen in het wild. Er zijn ook dieren die nog wel terug de natuur in kunnen maar deze krijgen wij niet te zien want die moeten natuurlijk zo min mogelijk contact met mensen hebben om wild te blijven.
De dieren dienen als ambassadeur voor hun soortgenoten. Door ze te laten zien, er over te vertellen en ze soms aan te kunnen raken wordt geprobeerd een verandering van inzicht en gedrag bij de mensen te bewerkstelligen. Wij als dierenliefhebbende toeristen brengen natuurlijk vooral geld in het laatje (voor een goed doel).
Na de uitleg gaan we kennismaken met alle dieren. We beginnen met de cheeta. Deze is in training om aangeraakt te kunnen worden. De cheeta wordt nog wel even afgeleid door een bushbok die voorbij komt lopen maar weet zich in te houden want hij heeft natuurlijk al genoeg gegeten. Best een beetje eng hoor om zo’n wild dier aan te raken.
Verder zien we de leeuwen en hyena’s en leren we het verschil tussen de geluiden die zij maken (om aan te geven dat het hun territorium is of wegwezen nu want ik val je aan). Natuurlijk kijken we ook bij de beroemde honey badger. We zien niet Stoffel, dat is de beroemde Houdini van het centrum, maar zijn zoon en partner. Het blijken best gevaarlijke dieren te zijn. We lopen verder naar de roofvogels. De ground hornbil biedt ons een stokje aan om samen een nest te maken, we slaan dit voor nu af. Hij zag alleen mensen toen hij uit het ei kwam en denkt nu dat hij zelf een mens is. Het hok van de arenden mogen we in! Er zitten verschillende bij elkaar: de fish eagle, martial eagle, snake eagle, tawney eagle en de bateleur. Prachtig ze zo van dichtbij te kunnen zien. En een van de bateleurs vindt het zelfs fijn om gekriebeld te worden. Na de eagles is het tijd voor de vultures. Het zijn veel verschillende: de white headed, lappet faced, en de hooded vulture. Ik mag een handschoen aan om een van de vultures wat lekkers te geven. Wat een gewicht! Er zat een gaatje in de hanschoen waardoor de nagel van de vogel in mijn huid steekt, de schade valt reuze mee maar het was best gevoelig. Ik zal proberen het filmpje toe te voegen aan het eind van het blog.
Na de vogels lopen we nog langs een paar andere leeuwen die ooit als huisdier waren gehouden. De twee luipaarden die er ook zitten zijn niet groot. Dat komt omdat ze als jonkies grootgebracht zijn met koeienmelk en later alleen kip kregen, dat is geen goede voeding voor luipaarden. Als laatste zijn de wilde honden aan de beurt. Een klein vrouwtje ligt lekker in haar waterbak. Ze is gevonden terwijl ze helemaal alleen rond liep en nog heel jong was. Ze ziet er snoezig uit maar wilde honden zijn echte killers en kunnen heel wat impala’s per week verwerken.
De rondleiding is nu klaar. Wij drinken nog wat, bekijken het museum en gaan daarna weer op weg. We rijden naar Hoedspruit om uitgebreid te gaan lunchen bij de Hat and Creek. Het visplateau dat we delen, smaakt ons goed.
Later in de middag zijn we weer terug in Phalaborwa waar we nog wat boodschappen doen. En de rest van de middag genieten we bij het huis.
Morgen gaan we met Peggy op stap naar de Magoebaskloof.
Op de weg van Silonque naar Phalaborwa komen we een stel Guineafowls tegen en verder verloopt de route naar Moholoholo rustig met af en toe wat Baboons en Vervet Monkeys in de berm.
Om 9:30u zijn we bij het Center en kunnen we mee met de tour. Er wordt verteld dat het centrum bestaat omdat er ook een donkere zijde aan de bijzondere wildlife van Zuid-Afrika zit. Mensen gaan wonen in gebieden waar de dieren als eerste alle ruimte hadden en hebben daardoor soms last van deze dieren. Ze worden aangereden, beschoten of gestroopt. Het Moholoholo Center vangt deze dieren op maar heeft ook een educatieve rol. Ze tonen begrip voor de situatie van de boeren en dorpelingen en proberen de mensen te leren over de dieren en naar andere oplossingen te zoeken. In plaats van ze te schieten zijn er nu boeren die diervriendelijke vallen maken en het Moholoholo Center dan bellen als er een dier gevangen is.
De dieren die wij te zien krijgen zijn allemaal niet meer terug te plaatsen in het wild. Er zijn ook dieren die nog wel terug de natuur in kunnen maar deze krijgen wij niet te zien want die moeten natuurlijk zo min mogelijk contact met mensen hebben om wild te blijven.
De dieren dienen als ambassadeur voor hun soortgenoten. Door ze te laten zien, er over te vertellen en ze soms aan te kunnen raken wordt geprobeerd een verandering van inzicht en gedrag bij de mensen te bewerkstelligen. Wij als dierenliefhebbende toeristen brengen natuurlijk vooral geld in het laatje (voor een goed doel).
Na de uitleg gaan we kennismaken met alle dieren. We beginnen met de cheeta. Deze is in training om aangeraakt te kunnen worden. De cheeta wordt nog wel even afgeleid door een bushbok die voorbij komt lopen maar weet zich in te houden want hij heeft natuurlijk al genoeg gegeten. Best een beetje eng hoor om zo’n wild dier aan te raken.
Verder zien we de leeuwen en hyena’s en leren we het verschil tussen de geluiden die zij maken (om aan te geven dat het hun territorium is of wegwezen nu want ik val je aan). Natuurlijk kijken we ook bij de beroemde honey badger. We zien niet Stoffel, dat is de beroemde Houdini van het centrum, maar zijn zoon en partner. Het blijken best gevaarlijke dieren te zijn. We lopen verder naar de roofvogels. De ground hornbil biedt ons een stokje aan om samen een nest te maken, we slaan dit voor nu af. Hij zag alleen mensen toen hij uit het ei kwam en denkt nu dat hij zelf een mens is. Het hok van de arenden mogen we in! Er zitten verschillende bij elkaar: de fish eagle, martial eagle, snake eagle, tawney eagle en de bateleur. Prachtig ze zo van dichtbij te kunnen zien. En een van de bateleurs vindt het zelfs fijn om gekriebeld te worden. Na de eagles is het tijd voor de vultures. Het zijn veel verschillende: de white headed, lappet faced, en de hooded vulture. Ik mag een handschoen aan om een van de vultures wat lekkers te geven. Wat een gewicht! Er zat een gaatje in de hanschoen waardoor de nagel van de vogel in mijn huid steekt, de schade valt reuze mee maar het was best gevoelig. Ik zal proberen het filmpje toe te voegen aan het eind van het blog.
Na de vogels lopen we nog langs een paar andere leeuwen die ooit als huisdier waren gehouden. De twee luipaarden die er ook zitten zijn niet groot. Dat komt omdat ze als jonkies grootgebracht zijn met koeienmelk en later alleen kip kregen, dat is geen goede voeding voor luipaarden. Als laatste zijn de wilde honden aan de beurt. Een klein vrouwtje ligt lekker in haar waterbak. Ze is gevonden terwijl ze helemaal alleen rond liep en nog heel jong was. Ze ziet er snoezig uit maar wilde honden zijn echte killers en kunnen heel wat impala’s per week verwerken.
De rondleiding is nu klaar. Wij drinken nog wat, bekijken het museum en gaan daarna weer op weg. We rijden naar Hoedspruit om uitgebreid te gaan lunchen bij de Hat and Creek. Het visplateau dat we delen, smaakt ons goed.
Later in de middag zijn we weer terug in Phalaborwa waar we nog wat boodschappen doen. En de rest van de middag genieten we bij het huis.
Morgen gaan we met Peggy op stap naar de Magoebaskloof.
Reacties
Mooie foto’s en de vulture zag er wel zwaar uit.